سطرها در تاریکی جا عوض می‌کنند (مجموعه شعر)

با چشم‌های زرد پاییز در ایوان خانه نشسته بود و من به پرندگانی پیر فکر می‌کردم که دیگر هیچ کوچی از مرگ دورشان نخواهد کرد به اینکه تنها چند پله‌ایم در فاصله دو پاگرد و نبض دست‌هایم تیک‌تاک بمبی است که زمان انفجارش را پنهان کرده.... پاییز در ایوان خانه نشسته است و من به دست‌های خاک فکر می‌کنم که حتی اگر تمام جنازه‌ها را بپوشاند موهای تو چون گندم‌زاری از لای انگشت‌هایش بیرون می‌زند